This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Editing/proofreading
Expertise
Specializes in:
Linguistics
Media / Multimedia
Journalism
Rates
English to Dari - Rates: 0.15 - 0.15 USD per word / 35 - 35 USD per hour Dari to English - Rates: 0.15 - 0.15 USD per word / 35 - 35 USD per hour Dari - Rates: 0.15 - 0.15 USD per word / 35 - 35 USD per hour English to Persian (Farsi) - Rates: 0.15 - 0.15 USD per word / 35 - 35 USD per hour Persian (Farsi) to English - Rates: 0.15 - 0.15 USD per word / 35 - 35 USD per hour
Persian (Farsi) - Rates: 0.15 - 0.15 USD per word / 35 - 35 USD per hour
More
Less
Payment methods accepted
MasterCard
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Dari: Spies, Stealth and Threats: How Militants Infiltrated a Vital Army Base General field: Social Sciences Detailed field: Journalism
Source text - English By Rod Nordland and Thomas Gibbons-Neff
May 15, 2019
KABUL, Afghanistan — Some Taliban fighters hid inside a sewage tanker truck, hoping the smelly interior would prevent a close inspection — as it did. They rode it into one of the most important military bases in Afghanistan and then hid in an empty warehouse.
Other insurgents used ladders to climb the fences, scaling two sets of them, to cross a no man’s land that had once been protected by motion detectors and infrared cameras but now had only sleepy guards in watchtowers.
The infiltrators had friends in high places, as well, according to Afghan and American military officials: an Afghan lieutenant colonel and a sergeant major who made sure they knew where to go, and where to hide on the sprawling base.
The ensuing attack on Camp Bastion in Helmand Province, on March 1, was not one of the country’s deadliest, but it may well have been its most embarrassing. It was the third time the Taliban had infiltrated that base, the headquarters for the Afghan Army’s 215th Corps.
Before the assault was over, 23 Afghan soldiers and base workers would be dead, and the American military would once again have to come to the rescue of a base it had long since handed over to the Afghans. An American airstrike finally ended the attack after 20 hours of fighting.
Outnumbered 200 to one, the Taliban once again delivered an object lesson that demonstrated the weaknesses of the Afghan military, in the heart of a base responsible for the most active front in the Afghan war.
The first to die was the Afghan garrison commandant, Sgt. Sarajuddin Saraj, who owed his important position to political connections, according to the former garrison commandant. The estimated 20 to 30 Taliban infiltrators had positioned themselves in trenches in the middle of the base, and as they began firing, Sergeant Saraj jumped in a vehicle with his driver and raced straight into an ambush. Both were killed.
The insurgents took Afghan soldiers hostage and made them act as guides to new targets. The militants headed straight for the corps’ command center in the center of the base, where American advisers were on duty, according to a reconstruction of the attack provided by two American officials and confirmed by Afghan officials.
At the same time, the insurgents launched a separate attack on an American Marine base, Camp Nolay in Sangin District, 40 miles away, as an apparent diversion, although the Marines quickly repelled it.
At Camp Bastion, American Special Operations troops helped rally the Afghan military into a defense. American Marines opened fire from watchtowers around their own small base within the camp, designed to protect the estimated 300 troops from insider attacks. Infrared cameras fed them real-time information as the insurgents advanced from the west toward the heart of Camp Bastion.
Officials offered no explanation why the array of American technology at their disposal — from overhead drones to radio intercepts — had not warned of the infiltration in the first place. But bad weather did hamper any air support in the initial hours of the attack.
Even so, it would be well into the day before the attack was subdued, when an American airstrike destroyed the warehouse where the Taliban attackers had taken refuge.
Earlier Marine rotations through Camp Bastion had warned that the lightly defended Regional Training Center on the western side of the base was a likely route of attack, but apparently no action had been taken. The suspected insiders, American officials said, were in charge of that part of the base.
Camp Bastion used to be the headquarters for the fight against the Taliban in southwestern Afghanistan’s Helmand Province, an area where more American, British and Afghan soldiers have been killed than anywhere else in the country.
Originally built by the British, it was their biggest overseas base since World War II. Immediately adjacent was Camp Leatherneck, a sprawling base built up by American Marines. At its height, the whole base complex included housing and facilities for up to 30,000 troops, 600 flights a day using a runway two miles long that could handle aircraft that could fly anywhere in the world, base amenities like air-conditioned gyms, a Pizza Hut, a mineral water bottling plant and state of the art defenses around the perimeter of the 12-square-mile facility.
Nevertheless, it was infiltrated twice under the watch of international forces.
In March 2012, a suicide bomber came barreling through the perimeter fence in an S.U.V., barely missing American and British generals who managed to jump out of the way. Those two were waiting for another V.I.P.: Defense Secretary Leon Panetta, whose plane landed just minutes after the attack.
Translation - Dari چگونه طالبان بار دیگر به پایگاه مهم اردوی افغانستان نفوذ کردند
راد نوردلند و توماس گیبونز-نیف
منبع: نیویارکتایمز
چند جنگجوی طالب در داخل یکی از تانکرهای فاضلاب پنهان شدند، به امید اینکه بوی بد مانع بررسی دقیق خواهد شد، که همینطور هم شد.آنها به یکی از مهمترین پایگاههای نظامی افغانستان داخل شدند و بعداََ در انباری خالی پنهان شدند.
چند شورشی دیگر با استفاده از زینه از دیوارها گذشتند.آنها وارد ساحهیی گشتند که قبلاََ توسط حسگرهای حرکت و دوربینهای مادون قرمز محافظت میشد ولی حالا توسط نگهبانهای خوابآلود برجهای مراقبت.
همچنان بهقول مقامهای نظامی رسمی افغان و امریکایی، این نفوذیها دوستانی در ردههای بلند داشتند: یک دگرمن افغان و یک ضابط که به آنها فهماند کجا بروند و در کجای پایگاه پنهان شوند.
حملهٔ ١ مارچ بالای کمپ بستین در ولایت هلمند، مرگبارترین حمله در کشور نبود، ولی شاید شرمآورترين حمله بود.این سومین باری بود که طالبان به این پایگاه و مرکز فرماندهی قول اردوی ٢١۵ نفوذ کرده بودند.
پیش از اینکه حمله به پایان برسد، ٢٣ سرباز افغان و کارگران پایگاه کشته شدند، و نظامیان امریکایی بار دیگر به نجات پایگاهی رسیدند که مدتها میشد به افغانها سپرده شده بود.در نهایت، حمله هوایی نیروهای امریکایی به این درگیری ٢٠ ساعته پایان بخشید.
کموبیش ٢٠٠ نفر در برابر ١ نفر میشد، طالبان یکبار دیگر درس عینیای را یاد دادند که نشاندهنده ضعف نظامیان افغان بود، در قلب پایگاهی که مسوولیت فعالترین جبهه جنگ افغانستان دارد.
به گفتهٔ فرمانده پیشین گارنیزیون، اولین کسی که کشته شد فرمانده گارنیزیون بریدمل سراجالدین سراج بود که به لطف روابط سیاسیای که داشت به این پست مهم رسیده بود.حدود ٢٠ نفوذی طالب در سنگرها و گودالهای وسط پایگاه موضع گرفته بودند و وقتی شروع به تیراندازی کردند، بریدمل سراج با رانندهاش سوار موتر شد و مستقیما به سمتی رفت که با کمین برابر شد.و هردو کشته شدند.
شورشیان، سربازان افغان را گروگان گرفتند، و از آنها بهعنوان راهنمای اهداف جدید استفاده میکردند.براساس نسخهٔ شبیهسازی حمله که توسط دو مقام امریکایی تهیه و از سوی مقامات افغان نیز تایید شده، جنگجویان مستقیم بهسمت مرکز فرماندهی قول اردو در مرکز پایگاه رفتند، جایی که قبلاََ مشاوران امریکایی وظیفه اجرا میکردند.
همزمان با این، شورشیان حملهی جداگانهای را بالای پایگاه نیروهای دریایی امریکا در کمپ نولی ولسوالی سنگین راهاندازی کردند، اما نیروهای دریایی به سرعت حمله را دفع کردند.
در کمپ بستین، نیروهای عملیاتهای ویژه امریکایی، نیروهای افغان را کمک کردند تا از خود دفاع کنند.نیروهایی دریایی، از برجهای مراقبتی دور پایگاه کوچکشان در داخل کمپ، آتش گشودند، تا ٣٠٠ سرباز را از حملههای داخلی محافظت کنند.دوربینهای مادون قرمز، اطلاعات زمان واقعی (ریالتایم) را در اختیارشان قرار داد وقتی شورشیان از سمت غرب به سوی قلب کمپ بستین پیش میرفتند.
مقامات رسمی هیچ توضیحی ندادند که چرا سلسله تکنالوژی امريکایی که در اختیار داشتند - از دوربینهای مداربسته پرنده تا دستگاههای شنود - هیچگونه اخطاری در مورد نفوذ شورشیان در وهله اول نداده است.اما هوای خراب مانع هرگونه حمایت هوایی در ساعات اولیه جنگ شد. ساعتها گذشت تا اینکه حمله مهار شد؛ حمله هوایی امریکاییها انباری را که مهاجمان طالبان در آن پناه برده بودند، تخریب کرد.
پیشتر، نیروهای دریایی در داخل کمپ بستین، هشدار داده بودند که مرکز تعلیمی ساحوی در سمت غرب کمپ، درست محافظت نمیشود و احتمالا مسیر حمله خواهد بود، ولی ظاهرأ هیچ اقدامی صورت نگرفت.
قبلا کمپ بستین مرکز فرماندهی جنگ علیه طالبان در جنوبغرب افغانستان در هلمند بود، ساحهیی که سربازان امریکایی، بریتانیایی و افغانستانی بیشتر از هرجای دیگری در آنجا کشته شدهاند.
این کمپ که از سوی بریتانیاییها ساخته شد، بزرگترین پایگاه خارجی آنها پس از جنگ جهانی دوم بود.چپسیده به آن کمپ لیدرنیک بود، پایگاهی که توسط نیروهایی دریایی امریکا ساخته شده بود.در اوج حضور نیروهای خارجی در کشور، این مجموعه شامل امکاناتی بود همچون؛ خانه و تسهیلات برای ٣٠هزار سرباز، ۶٠٠ پرواز روزانه از طریق خط پرواز ۲ مایلی که ظرفیت هواپیماهایی که به تمام نقاط دنیا پرواز میکنند را داشت، تسهیلاتی چون باشگاههای مجهز به دستگاه خنک و گرمکننده هوا، پیزا-هت، کارخانه تهیه آبهای معدنی و پیشرفتهترین سیستم دفاعی دورادور این کمپ ۱۲ مایل مربعی.
با این همه، زیر چشم نیروهای بینالمللی دوبار مورد حمله قرار گرفت.
در مارچ سال ٢٠١٢، یک حملهکنندهی انتحاری با موتر S.U.V به سرعت خودش را بر دیوار محوطه کمپ زد، دو جنرال امریکایی و بریتانیایی که از آنجا فرار کردند، به سختی جان سالم بدر بردند.این دو منتظر شخص دیگری بودند؛ وزیر دفاع لیون پنیتا، کسی که هواپیمایش چند دقیقه پس از حمله نشست کرد.
More
Less
Experience
Years of experience: 14. Registered at ProZ.com: Oct 2019.
